Zacznij tutaj

Jak pracuję z tarotem?

Czasami przeszłe doświadczenia uniemożliwiają doświadczanie szczęścia i radości dzisiaj. Karty tarota to narzędzie terapeutyczne. Z p...

piątek, 17 sierpnia 2018

Zwierzęta Mocy. Szczur.


 

Zwierzęta Mocy. Szczur. 

Gdy się jawi...

… w snach, wizjach, uporczywych, natrętnych myślach lub jako temat wyobraźni, i td. - szczur jest częścią szerszego archetypu Cienia – symbolizuje więc to, co ukrywasz i do czego nie chcesz się przyznać; tę stronę swojego „jestestwa”, z którą nie chcesz się skonfrontować, którą omijasz, o której zapominasz i wypierasz się jej.


W snach (oraz w innych nieświadomych przekazach) szczury oznaczać mogą nierozwiązane sprawy, odsuwane problemy i podświadome lęki. Ważny tu też jest związek szczurów z (symbolicznym) „dołem”: dołem takim jest dół na zakopywane śmieci, dół kloaczny – latryna, odchody, które zrzuca się w dół, także dół ciała, gdzie dzieje się fizjologia, którą ukrywamy i gdzie biorą początek uczucia, których usiłujemy nie dopuścić do siebie. 
Przypuszczam, że pokolenia ludzi sprzed wynalazku water-klozetu siedząc w wychodkach przeżywały fantazje i lęki, że szczur ukąsi ich w genitalia (mężczyźni) lub że wejdzie (brrr...) do pochwy – warto byłoby pod tym kątem przebadać literaturę i folklor. Dowcip o „maści na szczury” niedwuznacznie zrównuje szczura z penisem.
A więc szczur równa się odchodom, a także budzi skojarzenia z „podejrzaną” seksualnością.
Szczur stał się zwierzęcym uosobieniem Cienia – jako archetypu. Jest związany z (symbolicznie pojmowanym) dołem, a więc tym, co odrzucone.
W gospodarstwach rolników szczury ryły nory w oborach, pod ściółką i odchodami bydła. Prześladowane w miejscach dostępnych dla ludzi, chroniły się tam, gdzie człowiek zaglądał niechętnie, więc w pryzmach obornika, w wychodkach, kloakach. 
W miastach obstawiały, prócz piwnic i strychów, ustępy i kanalizacje. Do dziś miejskie kanały są ich ulubionym schronieniem. Przez to szczur skojarzył się ludziom z „nieczystościami” - z odpadkami, śmieciami i ich gniciem, z odchodami i defekacją. Szczury też nakrywano na tym, że pożywiały się trupami – z czego wynika związek szczurów ze śmiercią. Tym, co ostatecznie związało szczury ze sferą śmierci i to w jej najbardziej przerażającej postaci, były epidemie dżumy. Dziś wiadomo, że roznosiły je szczury, a raczej pasożytujące na nich pchły, które po wyginięciu właściwych nosicieli przenosiły się na ludzi, zakażając ich. W czasach masowych epidemii tej choroby o pchłach nie wiedziano, ale wypełzanie chorych szczurów z podziemi na ulice było pierwszym sygnałem nadchodzącej „morowej zarazy”. Szczur jawił się więc istnym „aniołem śmierci”, tym straszliwszym i wstrętniejszym, że wyłaniającym się z fekalnych „dołów”. 
  Chociaż od początku tępione, wygrywały i wygrywają tę międzygatunkową wojnę z ludźmi, mając w niej takie atuty jak ogromna płodność, wysoka inteligencja, wzajemne wykorzystywanie doświadczeń jednostek przez członków całej szczurzej społeczności-rodziny. Szczury są znakomitymi obserwatorami: potrafią zauważyć zarówno nowe okazje do żerowania, jak i zagrożenia, np. zbliżające się akcje deratyzacji. Podobno niektóre osobniki w stadzie poświęcają się dla pozostałych, pierwsze i jedyne na próbę jedząc nieznane produkty; jeśli zachorują lub padną, jest to dla pozostałych sygnałem, żeby truciznę omijać. (Nie mam pewności, czy to prawda.) Bywają podejrzewane o telepatię: jakoby pozazmysłowym kanałem odbierały zagrożenie i w porę opuszczały budynki, gdzie ludzie zamierzają je wytępić. (Tak opowiadali mi kiedyś pracownicy pewnego młyna.) Powszechnie znana jest legenda - być może poparta jakimiś faktami? - o szczurach uciekających ze statków, które mają zatonąć. Krążą też opowieści o szczurzej solidarności, jak to szczura uwięzionego w klatce ratowali współplemieńcy.  
Bardzo możliwe, że zachowania pomagające przetrwać szczurom w środowisku stworzonym i gęsto zamieszkanym przez ludzi, pomimo nieustannego zwalczania, rozwinęły się dopiero podczas współżycia z ludźmi, wymuszone właśnie tępieniem. (Podobnie jak oporność bakterii na antybiotyki pojawiła się jako odpowiedź na tę chemiczną broń przeciw bateriom.) Bardzo możliwe, że właśnie w wyniku presji ze strony człowieka, u szczurów wzrosła inteligencja i zdolność do komunikacji wewnątrz ich grup. Biorąc pod uwagę tempo wymiany pokoleń, parędziesiąt razy większe niż u ludzi, jest prawdopodobne, że w pewnym momencie pojawi się w ich gatunku inteligencja porównywalna z ludzką.

Szczur, jako należący do archetypu Cienia, nadaje się na symbol wszelkich odrzuconych, „out-castów”, pozasystemowców, odrzuceńców, renegatów, desperados, undergroundów, podziemia, tajnych siatek, opozycji, gabinetów cieni, ukrytych loży. Symbolizuje (lub symbolizować może) wszystko to, co ukryte przed Władzą, Prawem, Urzędem i kolaborującym z nimi Rozumem, a co wyłonić się może – jak szczury ze szczelin – gdy rzekome Światłe Autorytety zaczynają się chwiać i ukazują swoją nicość.

Źródło: Taraka. Dywinacja i futurologia. Wojciech Jóźwiak.
Zdjęcie: Pexels, Pixabay



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz